Frozen in time? Flashback to my series Such A Sudden Cold

Back in 2013, I created a series of drawings called ''Such A Sudden Cold'', which portrays a lonely figure, caught or even stuck in dark surroundings, unable to break away from it, while being under threat by another persona, which is clearly after him. Whether this persona's intention is to safe him from the black hole he's stuck in or to push him even further into the abyss, isn't sure.

The only thing is that the density of the ''hole'' varies in each artwork, from a pitchblack and dense darkness in some drawings, to a more lucid kind of grey in others. In some drawings, the figure to the right appears to be less of a threat, not attacking but even reaching out to the prisoner, sometimes even turning away from him, as to shield himself.

The whole atmosphere of this series to me, indeed, is that of a sudden coldness that can overcome you when find yourself thinking of not too pleasant things from the past. The kind of memories that leave your whole body and mind frozen, not being able to breathe while trying not to relive them. The kind that chills you to the very bone. 

Definitely not the kind of frozen 'never could bother Elsa anyway' but a far more dystopian sense of all consuming cold.

There are currently a total of seven of this series. Five of them have been on display in 2013, at the opening exhibition of my project Sint Maria's Gallery, a now closed down pop up gallery in Rotterdam. Later on, early 2015, I showed another two during the Maak Het Mee Pop Up Expo at the Josephlaan, also in Rotterdam. 

Currently, I am not so sure whether this series is finished or not, as I didn't have any time over the last couple of months to study it properly. So I will have to see how this one will develop, or not, once I will have a closer look at it again. See if the black hole is able to swallow me this time!

''Cornered": Switching from Single to Serial

''Cornered'' is a series I started working on during last year's fall. It actually didn't start out as a series, I thought the first drawing to be a one-off, like my other ''Single'' Works. But somehow this particular image came back in my mind, and started to appear on paper a couple of times. So, from ''single'' to ''serial'', so to speak, sometimes it just works that way.

Just black indian ink on paper, using various pens and pencils to create lines and texture. I kinda like this little creature trying to almost literally break away from the paper he (or she) feels trapped in. It's a fighter. I am happy to let this one return in a couple of more works and see where his fight to break free will take him/her.

17 juli: de dag van Witty Art in de Grote Rotterdamse Kunstkalender!

17 juli: dé dag voor Witty Art in de Grote Rotterdamse Kunstkalender, editie 2013. Mijn werk ''Looking Out For Nr One #1'' is de afbeelding van vandaag, het werk waarmee ik in 2012 de door het CBK Rotterdam en SKVR georganiseerde Kunstolympiade won. Een kunstwedstrijd, met als thema ''victorie'', gewonnen met een werk dat gaat over de zware last van het winnen.
 
Deze dag, 17 juli, bleek treffend symbolisch. Het is immers ook de geboortedag van Matti Nykänen, een voormalig schansspringer uit Finland. Eén van de grootste sporters van zijn generatie. Winnaar van onder andere vier maal Olympisch goud en vijf wereldtitels. Maar daarna meer bekend vanwege zijn opeenstapeling van zijn privéproblemen, veroorzaakt door zijn alcoholgebruik. 

Het sportieve succes bleef uit, in 1991 zette hij een punt achter zijn carrière.Daarna bleef hij met grote regelmaat in het nieuws in Finland opduiken, onder andere door vier echtscheidingen, activiteiten als zanger en zelfs als stripper en vooral door een aantal spectaculaire rechtszaken. Er volgden diverse veroordelingen wegens huiselijk geweld (bron: Wikipedia).



Ik herinner me Nykänen nog van de beelden op televisie, van zijn glorieuze triomfen tijdens de Olympische Spelen. Tijdens De Vier Schansen tournee: Garmisch Partenkirchen, traditionele Nieuwjaarsdag-televisie. De sportcommentatoren jubelden, het was alsof hij vleugels had. Een Noordelijke Icarus, zeiden ze. En ook eentje die te dicht bij de zon kwam, zo kwam ik jaren later tot de ontdekking, toen ik de verhalen las over zijn ontluisterende teloorgang in een of ander sportkatern.

En het was, mede, zijn verhaal dat in mij opkwam toen ik aan ''Looking Out For Nr One'' begon. Het verhaal van de Gevleugelde Fin, die te dicht bij de zon vloog. Of misschien werd-ie verblind door een andere gouden plak, niet die in de lucht, maar die om zijn nek. Het gewicht van al die medailles bij elkaar, zou dat 'm uiteindelijk hebben neergehaald, midden in zijn vlucht?