Eerste terugblik expo Bij Gelegenheid tijdens Route du Nord

En na drie intensieve, hectische dagen is het weer voorbij: vrijdag de opbouw, vrijdagavond de opening, een drukbezochte zaterdag- en zondagmiddag en dan ... dan weer afbreken. De expositie van Bij Gelegenheid tijdens Route du Nord zit er weer op. In die korte periode is echter weer iets moois tot stand gebracht, dat een blijvende indruk heeft achtergelaten bij de vele bezoekers die onze expositie hebben bezocht. En dat mijn mede-'Bij Gelegenheders' Astrid van Rijn, Heleen van Zantvoort, Laura Zwaneveld en Margot Annuschek met een gevoel van trots, blijdschap en ontroering achterliet. ''Een warm bad,'' zeiden we meerdere keren tegen elkaar. En zo was het ook.

Wat vooral opviel, is hoezeer de meeste bezoekers onze expositie vooral als één geheel hebben ervaren, ondanks de diversiteit in werk. Dat er een duidelijk zichtbare en voelbare onderlinge band is tussen ons vijf, hoe verschillend onze discplines ook mogen zijn. Eén bezoeker verwoordde het kernachtig: ''Het heeft allemaal iets kwetsbaars en ook iets heel krachtigs tegelijk. Dat raakt. Mooi.''

foto: (2014) Astrid van Rijn

Trots, blijdschap en ontroering zijn ook de gevoelens die overheersen bij mij persoonlijk na alle reacties op Witty Art. Een greep:

''Grappig, maar behalve lachen doet je het ook nadenken.''
''Best wel twisted, en toch wel erg geinig.''
''Dit werk kan ook zomaar door een man gemaakt zijn, maar u bent duidelijk geen man!'' (voor alle duidelijkheid, degene die deze opmerking plaatste was een vrouw). 
''Is dit een reflectie van jouw gemoedstoestand of jouw reactie op die van de wereld?'' 
''Moet ik hier iets van vinden? Hier kan je toch niets van vinden, tja, behalve, nou ja, dat het me niet loslaat.''

En er was ook nog iemand die alleen maar ''Wow'' kon uitbrengen. 

Maar het gesprek wat mij het meeste bijbleef was die met de toeschouwster die er heel lang, en die mij de directe vraag stelde: ''Ontstaat uw werk nu uit het licht of uit de duisternis?'' Waarna zich een heel mooi, intiem gesprek ontrolde over het schemergebied tussen beiden, over het cruciale verschil tussen ironie en sarcasme, tussen ironie en cynisme. Precies het ''no man's land'' waar het meeste van mijn werk het licht ziet.

Beiden waren we benieuwd wat ze er van vindt nadat ze alle 75 (inmiddels!) Singles heeft gezien, want die afspraak zit inmiddels in de planning. Wordt, kortom, vervolgd. 

Binnenkort meer foto's en - als het technisch allemaal meezit - ook een filmische mini-impressie online van drie dagen Bij Gelegenheid tijdens Route du Nord 2014!

Korte introductie over Witty Art

Zo aan de start van dit nieuwe blog, eerst even een korte introductie van Witty Art.

Witty Art is de omschrijving, waarmee ik al mijn werk aanduid, dit naar mijn motto ''The Wit(T) is in the Words & in the Works''. Het Engelse woord Wit betekent immers zoveel als 'gevat', 'scherp(zinnig'), en ik meen, of hoop althans, dat dat van toepassing is op al mijn werk in woord en beeld. Ik speel graag met dubbele, driedubbele betekenissen van woorden, en van beelden, omdat niets nu eenmaal is zoals het lijkt, en niets lijkt op dat wat is.

Ik ben, afgezien van vier jaar kunstacademie, grotendeels auto-didact. En een laatbloeier. Die vier jaar kunstonderwijs dateren van alweer een poosje terug, en die tijd bleek ruimschoots voldoende om mij, na nog een paar jaar zelfstandig met beeldende kunst bezig te zijn geweest, totaal te doen afknappen op het kunstenaarschap, zoals dat destijds beleefd werd. Dat had namelijk niet echt veel te doen met het runnen van een eigen kunstpraktijk, met ondernemerschap dus. Vragen als ''hoe verkoop ik eigenlijk mijn werk?'', ''hoe kom ik aan opdrachten'', e.d., ze kwamen niet aan bod en het stellen van deze vragen werd vanuit ''de academie'' nu ook bepaald niet aangemoedigd.

Exit kunstenaarschap, andere kansen dienden zich aan. In de tussenliggende jaren heb ik gewerkt als projectmanager, communicatieadviseur en manager sponsoring, en dat voor allerlei uiteenlopende instellingen en bedrijven. Wel loopt ''cultuur'' daar als een rode draad doorheen. Helemaal los van 'de kunsten' kwam ik nooit.

Een paar jaar terug begon het dan toch te knagen en te broeden. Om een lang verhaal kort te maken, ik begon weer met tekenen. Eerst wat losse krabbels, uit de losse pols, want die was aardig roestig geworden. Maar, je eigen unieke handschrift raak je nooit kwijt. Langzaam maar zeker, beetje bij beetje kwamen de beelden weer, en eigenlijk als vanzelf verschenen ze weer op het papier, vastgelegd met één van favoriete mediums: pen en inkt.

Dat was vijf jaar terug. Het zou nog tot 2011 duren voor ik weer naar buiten zou treden treden met mijn werk. In die tussentijd is er bijzonder veel gebeurd, en daarop kom ik binnenkort graag terug op dit blog, maar één ding is duidelijk: Witty Art is not only back, but here to stay! 

Het is mijn doel hier zo vaak als ik kan updates te plaatsen over Witty Art: nieuwe exposities, nieuw werk of werk-in-ontwikkeling, nieuwe plannen en samenwerkingen. Over mijn artistieke en creatieve drijfveren en motieven, en over de keuzes die ik maak binnen en met mijn werk. Soms wat licht en luchtig, soms serieus en diepgaander. 
Maar ook over mijn visie op kunstenaars- en (creatief) ondernemerschap, over kunst en zakelijkheid, over creativiteit en commercie, en hoe dat elkaar niet persé hoeft uit te sluiten of te bijten.